Hayırsız Evlat - 15. BÖLÜM: Tavşan Deliği!
İyi Okumalar! "Günlüğe başlayarak kendisine intihar güdülerinden koruyabileceğine ummuştu." 1984 - George Orwell "Özür dilerim." Sesimde güç bile yoktu. Yerdeki karıncalara basmamaya çalışıyordum ama birkaç tanesini ya ayağımla ya da kanımla öldürmüş olabilirdim. Onlar benden daha mutlulardı. Onların yaşamaya hakkı vardı. Benim gibi hayırsız evladın değil. Ama tek bir adımım onlarcasını bu dünyadan koparabilirdi. Zaten böyle değil miydi? İnsanoğlunun her adımı, dilinden çıkan bir sözü, bir hareketi onlarca canlının bu evrenden koparabilirdi. Acımasız ama gerçek bir güçtü. Gözlerimi karıncalardan alıp etrafıma baktım bir an. Neredeydim ben? Bir sokaktaydım ama etraftaki insanlar pek tekin gözükmüyordu. Tekin olmayan bir sokaktaydım. Ölümümü bugün alabilirdim. Her zaman tekin olmayan insanların birilerini bir şeyler için öldürdüğünü duymamış mıydım? Poyraz abi hep bu tarz yerlerden uzak olmam konusunda beni uyarmamış mıydı? Uyarmıştı. Buralarda insanın başına ne gel...